6 August 2016

Beesd: Heiner Lehrter ist Weltmeister, die deutsche Mannschaft und Alexandra Röder gewinnen Silber

Heiner Lehrter hat bei der Weltmeisterschaft der Fahrer mit handicap Gold gewonnen. Die deutsche Mannschaft sicherte sich, genauso wie Alexandra Röder, die Silbermedaille. De Team-Goldmedaille ging an die Niederlande.

De parcourschef Barry Hunter had voor de paramenners een uitdagende proef neergezet, die het individuele klassement nog danig door elkaar zou brengen. De deelnemers in grade I waren als eerste aan de beurt. Nadat de meeste deelnemers behoorlijk wat te stellen hadden met het parcours, spitste de beslissing zich toe tussen regerend wereldkampioen Jacques Poppen en zijn naaste belager Heiner Lehrter uit Duitsland.
Eerst was het de beurt aan Lehrter, die zijn  pony Dashwood geconcentreerd en ontspannen door de kegels stuurde. “Ik dacht bij mezelf, ik heb niets te verliezen, dus ik ga ervoor en we zien wel waar het schip strandt”, aldus een glunderende Heiner achteraf. Hij liet op poort 18 een balletje vallen, maar bleef binnen de tijd. Toen was het de beurt aan Jacques Poppen, die nu iets meer ruimte tegenover Heiner had. Hij reed voorzichtiger dan men van hem gewend is, zodat de tijd al wat krap dreigde te worden. Toen maakte hij plotseling een foutje door na poort 19c om te draaien naar poort 20, terwijl hij nog niet door poort 19d was gereden. Hij bemerkte zijn vergissing gelukkig nog op tijd en reed vervolgens een volte om alsnog door 19d te rijden. Dat leverde hem weliswaar 5 strafpunten en tijdsoverschrijding op, maar behoedde hem voor uitsluiting. De Britse delegatie tekende nog protest aan, daar Poppen door hulp van buitenaf op zijn fout zou zijn geattendeerd. Gelukkig voor Poppen en het Nederlands team werd het protest afgewezen door de jury d’appel.
Bij grade II was de uitgangspositie omgekeerd. Francisca den Elzen mocht als eerste aan de bak en liet haar pony vlot en soepel door de kegels draven en galopperen en liet slechts één balletje noteren. Nu was het beurt aan Alexandra Röder uit Duitsland, die de dressuur en de marathon op haar naam had geschreven, maar minder dan een bal voorsprong had op Francisca. De zenuwen speelden de regerend wereldkampioene parten, wat resulteerde in een aantal afgeworpen balletjes, waardoor zij naar plaats twee zakte en het Duitse team de tussentijdse leiding aan Nederland verspeelde.

De parcourschef Barry Hunter had voor de paramenners een uitdagende proef neergezet, die het individuele klassement nog danig door elkaar zou brengen. De deelnemers in grade I waren als eerste aan de beurt. Nadat de meeste deelnemers behoorlijk wat te stellen hadden met het parcours, spitste de beslissing zich toe tussen regerend wereldkampioen Jacques Poppen en zijn naaste belager Heiner Lehrter uit Duitsland.
Eerst was het de beurt aan Lehrter, die zijn  pony Dashwood geconcentreerd en ontspannen door de kegels stuurde. “Ik dacht bij mezelf, ik heb niets te verliezen, dus ik ga ervoor en we zien wel waar het schip strandt”, aldus een glunderende Heiner achteraf. Hij liet op poort 18 een balletje vallen, maar bleef binnen de tijd. Toen was het de beurt aan Jacques Poppen, die nu iets meer ruimte tegenover Heiner had. Hij reed voorzichtiger dan men van hem gewend is, zodat de tijd al wat krap dreigde te worden. Toen maakte hij plotseling een foutje door na poort 19c om te draaien naar poort 20, terwijl hij nog niet door poort 19d was gereden. Hij bemerkte zijn vergissing gelukkig nog op tijd en reed vervolgens een volte om alsnog door 19d te rijden. Dat leverde hem weliswaar 5 strafpunten en tijdsoverschrijding op, maar behoedde hem voor uitsluiting. De Britse delegatie tekende nog protest aan, daar Poppen door hulp van buitenaf op zijn fout zou zijn geattendeerd. Gelukkig voor Poppen en het Nederlands team werd het protest afgewezen door de jury d’appel.
Bij grade II was de uitgangspositie omgekeerd. Francisca den Elzen mocht als eerste aan de bak en liet haar pony vlot en soepel door de kegels draven en galopperen en liet slechts één balletje noteren. Nu was het beurt aan Alexandra Röder uit Duitsland, die de dressuur en de marathon op haar naam had geschreven, maar minder dan een bal voorsprong had op Francisca. De zenuwen speelden de regerend wereldkampioene parten, wat resulteerde in een aantal afgeworpen balletjes, waardoor zij naar plaats twee zakte en het Duitse team de tussentijdse leiding aan Nederland verspeelde.

Foto: Marie de Ronde-Oudemans

Der Parcourschef Barry Hunter hatte für die Para-Fahrer einen Parcours ausgelegt, der es in sich hatte und der die Einzelwertung noch einmal durcheinander wirbeln sollte. Zunächst duften sich die Teilnehmer im Grade I an dem schweren Parcours mit drei Mehrfachhindernissen und vier extra schmalen Durchfahrten von 15 cm versuchen. Die ersten Fahrer und Fahrerinnen taten sich schwer und leisteten sich Abwürfe und Zeitfehler. Am Ende spitzte sich die Entscheidung zu zwischen dem amtierenden Weltmeister Jacques Poppen aus den Niederlanden und dem Marathon-Gewinner aus dem westfälischen Mettingen.
Zunächst war Heiner an der Reihe, da er nach dem Marathon Zweiter in der Zwischenwertung war. Er steuerte das Pony Dashwood, das ihm seine Frau Sabine wegen einer Verletzung seines eigenen Leistungsträgers für die WM zur Verfügung gestellt hatte, konzentriert und entspannt durch die Kegel. “Ich habe mir vor dem Wettbewerb überlegt, dass ich nichts zu verlieren habe, und deshalb galt für mich die Devise 'barfuß oder Lackschuhe'”, so der überglückliche Heiner nach seinem Sieg. Nur an Hindernis 18 leistete er sich einen Ball, aber schaffte die erlaubte Zeit locker. Mit der Erkenntnis dieses guten Ergebnisses machte sich sodann Jacques Poppen auf, um seinen kleinen Vorsprung zu verteidigen. Er fuhr vorsichtiger, als man von ihm gewohnt ist, so dass die Zeit zum Ende schon etwas knapp zu werden drohte, obwohl kein Ball fiel. Und dann leistete er sich plötzlich einen folgenschweren Fehler, als er nach Tor 19c statt zu 19d zu fahren plötzlich abbog, um zu Tor 20 zu fahren. Zum Glück für ihn bemerkte er seinen  Fehler noch rechtzeitig und fuhr anschließend eine Volte, um 19d doch noch zu durchfahren. Das brachte ihm zwar 5 Strafpunkte und Zeitfehler ein, aber bewahrte ihn vor dem Ausschluss. Die Einzel-Goldmedaille hatte er damit jedoch an Heiner Lehrter verloren. Die britische Delegation legte noch Protest, da Poppen durch fremde Hilfe auf seinen Fehler hingewiesen worden sei. Das Schiedsgericht lehnt den Einspruch jedoch ab und so kamen Poppen und dadurch auch die niederländische Mannschaft kamen mit einem blauen Auge davon und die Mannschafts-Goldmedaille blieb in den Niederlanden.

Im Grade II war die Ausgangslage vor dem Kegelfahren umgekehrt. Hier führte Alexandra aus St. Augustin nach ihren Siegen in der Dressur und im Marathon vor der Niederländerin Francisca den Elzen, obwohl die Differenz weniger als ein Ball betrug. Die Niederländerin musste als erste zeigen, wie sie mit dem Parcours und mit den Nerven fertig wurde. Das gelang ihr ganz gut, denn am Ende standen nur 3 Strafpunkte für einen Ballabwurf auf ihrem Konto. Jetzt lastete der Druck auf den Schultern von Alexandra, das kleine Punktepolster zu verteidigen. Als bereits an Tor 2 ein Ball fiel, war das Polster schon so gut wie verspielt, und nach einem zweiten Abwurf an Tor 6 war klar, dass die Goldmedaille außer Reichweite geraten war. Über die Silbermedaille konnte sie sich jedoch nach der anfänglichen Enttäuschung freuen.

 

Bitte hier klicken für die Ergebnisse.

Bitte hier klicken für die Bilder.