22 november 2020

Hoe is het nu met…… Rob Weggelaar?

De mensport kent een groot aantal mensen die in het verleden actief waren in de sport en veel voor de sport hebben betekend. Hoefnet ging op zoek naar een aantal van deze coryfeeën om te vragen hoe het nu met ze gaat. In deze aflevering het woord aan Rob Weggelaar.

Eind jaren negentig reed Rob Weggelaar (1964) mee aan de top van de tweespansport. Samen met Mieke van Tergouw en Riny Rutjens vormde hij het Nederlandse team op de Wereldkampioenschappen in Poznan 1995 en Riesenbeck 1997. In Riesenbeck behaalden ze zelfs de bronzen teammedaille. Na een jaar als trainer te hebben gewerkt op de farm van de familie Von Buchholtz in Argentinië koos Rob er voor te stoppen met de mensport, maar paarden bleven een belangrijke rol spelen in zijn leven. De laatste jaren kwam de naam Rowena Weggelaar veelvuldig voor in de uitslagen van de pony dressuursport. En wat blijkt? Zij is de dochter van Rob en zijn vrouw Nelly! Een mooie aanleiding om Rob te vragen hoe het nu met hem gaat.

Het bronzen team op het WK tweespannen 1997, vlnr Rob Weggelaar, trainer IJsbrand Chardon, Mieke van Tergouw, Gardo Vincken, Riny Rutjens, chef d'équipe Marie de Ronde-Oudemans en teamveterinair Bert Bokhorst
Foto: Marie de Ronde-Oudemans

Autopoetsbedrijf

“We zijn sinds april 2016 eigenaar van Stal Spikkerhoeve in Asenray, waar we zo’n twintig paarden hebben staan. Nelly geeft manegelessen aan ruim vijftig kinderen per week en daarnaast hebben we een aantal pensionklanten,” vertelt Rob.

Voor die tijd runde Rob deze stal samen met zijn broer Fred waar ze in- en verkoop deden van dressuur- en menpaarden. De samenwerking liep helaas niet lekker en Rob besloot om er uit te stappen. Een carrièreswitch naar vrachtwagenchauffeur was het gevolg.
“Ik leerde paardenvrouw pur sang Nelly kennen en Rowena werd geboren. Ik kreeg een heel ander leven! Rowena bleek een fanatieke zwemster te zijn en daar was ik blij mee, dat was goedkoper dan paarden” , lacht Rob. Door omstandigheden moest Rowena het zwemmen opgeven en ging ze ponyrijden op een manege. Van lieverlee kochten Rob en Nelly een pony’tje voor haar en reed ze tevens op Mr. X, een paard uit Rob’s oude tweespan.

Toen Stal Spikkerhoeve dreigde om te vallen en verkocht moest worden, en Rowena steeds beter ging rijden, waagden Rob en Nelly de sprong en kochten het bedrijf.

Rob hield echter het goedlopende autopoetsbedrijf All-in Car Cleaning dat hij een aantal jaren daarvoor was gestart, aan: “Dit bedrijf loopt zo goed, we hebben vier man personeel in dienst en we hebben zeer goede contacten met de autobedrijven waarvoor we werken. We zijn dus steeds verzekerd van werk.”

Echt mijn ding

’s Morgens helpt Rob op stal en daarna vertrekt hij met de vrachtwagen om auto’s weg te brengen en op te halen die gepoetst moeten worden. Eind van de middag heeft hij weer tijd om Rowena en klanten les te geven en andere werkzaamheden te verrichten op stal: “Het is een druk leven, maar mooi om te doen. Vooral het naar de wedstrijden gaan met Rowena is echt mijn ding, daar geniet ik van!”
Rowena eindigde onlangs een aantal keer met haar pony Navarone van de Beekerheide op het podium van de internationale wedstrijd in Le Mans: “Ze is net zestien geworden en afgelopen seizoen was haar laatste jaar bij de pony’s. Het is jammer dat ze net het EK miste, maar ze heeft super gepresteerd met deze pony, die nu overigens te koop staat. We hebben al een aantal paarden klaarstaan voor haar, waarmee ze vanaf volgend jaar kan starten. Ik mis de wedstrijden enorm, dus ik hoop dat er snel een einde komt aan de coronacrisis!”

‘Zijn ze te koop, bel dan mijn zoon’

Rob werd geïntroduceerd in de mensport door zijn toenmalige partner Irene, die groom was van Tjeerd Velstra. Zijn allereerste wedstrijdje reed hij met manegepaarden en werd geholpen door de vader van Carlo Vermeulen. “En dat was maar goed ook, want ik wist helemaal niks!,” vertelt Rob lachend. “Het mooiste was wel dat Tjeerd aan de finish van de marathon stond en zei ‘Ik ga jouw paarden kopen’. Echt een typische Tjeerd-uitspraak! Nou, daar ging ik dus niet mee akkoord, ik vond het net zo leuk worden.
Drie wedstrijden later maakte ik nog iets bijzonders mee. Een van de dressuurjuryleden was Abraham Chardon, de vader van IJsbrand. Onderaan het dressuurprotocol schreef hij: ‘Mooi span. Zijn ze te koop, bel dan mijn zoon’, echt geweldig! Natuurlijk heb ik dat niet gedaan, ik ben lekker blijven rijden.”

Foto: Marie de Ronde-Oudemans

Dank aan Tjeerd

Daarna kwam Rob’s mencarrière in een stroomversnelling. Na twee jaar wedstrijden te hebben gereden bij ‘de bond’ ging hij over naar ‘de vereniging’.
Rob werd geselecteerd voor deelname aan het WK in Poznan (Polen) in 1995, wat pas de 19^e wedstrijd van zijn carrière was: “Ik weet niet of dat wat zei over mijn kwaliteiten of over het niveau van de concurrentie,” lacht hij. “Het was een heel mooie tijd en ik heb heel veel te danken aan Tjeerd. Ik heb altijd bij hem gelest en de kennis die ik bij hem heb opgedaan, gebruik ik nu nog steeds in de lessen die ik zelf geef. Tjeerd was er altijd bij als ik moest rijden. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik mijn beste dressuurproeven op de WK’s heb gereden én natuurlijk in Windsor 1998 toen ik deze heel speciale wedstrijd won.”

Exit bokrechter

Een bijzondere herinnering heeft Rob aan het WK Riesenbeck in 1997: “Ik had samen met mijn vaste marathongroom Rick Velstra de hindernissen wel tien keer gelopen en we hadden ons goed verdiept in de hindernis met de brug. We wisten precies waar we hoe hard moesten rijden om drie of vier seconden te kunnen pakken. Maar er was één ding waar we ons op verkeken hadden en dat had niemand ons verteld: het gat onder de brug was enorm uitgereden. Dus toen we vol gas het gat invlogen kiepten we om. Rick kwam terecht op de bokrechter, die er vervolgens behoorlijk gekneusd uitkwam. Er was eerder al een aantal incidenten geweest met bokrechters, maar ik geloof dat ons ongeluk het afschaffen van de bokrechters heeft bespoedigd!”

Fantastische paarden

Rob volgt de mensport nog vanaf de zijlijn; een enkele keer bezoekt hij een menwedstrijd, maar zijn passie gaat uit naar het begeleiden van Rowena. Wat hem vooral is bijgebleven uit zijn tijd als tweespanrijder is de kwaliteit van de paarden waarmee indertijd werd gereden: “Zowel Mieke als Riny, maar ook IJsbrand en Ad Aarts hadden fantastische paarden, daar kon ik niet tegenop. Ik kon er enorm van genieten om naar hun paarden te kijken.”