23 november 2022

Meervoudig wereldkampioen Axel met pensioen

Axel en Saskia Siebers zijn vanaf de start van hun carrière samen niet weg te denken geweest. De combinatie doorliep rustig de nationale klassen en maakte in 2014 het internationale debuut. In 2016 namen Saskia en Axel voor het eerst deel aan een WK, in het Oostenrijkse Piber. Daar wonnen ze direct brons, een prestatie die elk opvolgend WK verbeterd zou worden: zilver op het WK in Kronenberg 2018 en de gouden medailles in Pau 2020 en Le Pin au Haras in 2022. Daarnaast droeg hun resultaat bij aan de gouden teammedaille van Nederland in 2018 en 2020 en de zilveren teammedaille van het WK in Le Pin au Haras 2022.

Afgelopen weekend maakte Saskia tijdens haar ‘WK-feest’ officieel bekend dat de inmiddels 17-jarige Axel nu, na het winnen van zijn tweede wereldtitel op rij afgelopen seizoen, met pensioen gaat. Door de vele successen, met als kers op de taart de twee individuele gouden medailles, ontvingen Saskia Siebers en partner John Castelijns tijdens het feest de ‘Sportpenning’ van de gemeente Cranendonck, waar zij woonachtig zijn.

Saskia Siebers en John Castelijns ontvingen de ‘Sportpenning’ van de gemeente Cranendonck

Geen soepel begin

Saskia kocht Axel op vierjarige leeftijd. Hij was toen net twee weken zadelmak. De opleiding heeft Saskia zelf verzorgd. In 2011, toen Axel zes jaar oud was, maakten ze hun debuut in de samengestelde mensport. “We deden het rustig aan. Ik wilde namelijk echt niet te snel met hem gaan, omdat ik wist dat hij wat extra tijd nodig had.”

De eerste wedstrijd ging dan ook niet van een leien dakje. “Axel schrok, ik raakte een leidsel kwijt en kon dus niet anders dan hem op een dranghek afsturen. Daar gingen we vervolgens, gelukkig heelhuids, overheen maar Axel ging nog harder. John stond achterop en greep met zijn lange armen de leidsels. Ik remde per ongeluk met de voorrem, waardoor de achterkant van de koets flink omhoog kwam. John vloog daardoor van de koets en riep nog: ‘Niet die rem indrukken!’ Gelukkig is het goed afgelopen, anders hadden we dit interview niet gehad”, vertelt Saskia nuchter. “In 2013 waren we zover dat we klasse 4 konden starten, zoals dat toen nog heette. “

Hoogte- en dieptepunten dichtbij elkaar

“Het laatste wereldkampioenschap in Le Pin au Haras is toch wel ons hoogtepunt denk ik. Door de blessure die Axel eerder dit jaar op liep na de marathon tijdens de internationale wedstrijd in Kronenberg, was het ineens niet meer vanzelfsprekend dat we dat kampioenschap überhaupt zouden kunnen rijden. We hebben Axel lang rust moeten geven en daarna langzaam opgebouwd. Andere jaren hadden we vaak alles richting het WK al uitgestippeld. Dit jaar niet omdat het onzeker was hoe zijn herstel eruit zou gaan zien en of het WK, waar het maximale van je paard gevraagd wordt, realistisch zou zijn. Het besef dat je als rijder helemaal nergens bent als je paard niet fit is, dat overheerste enorm. Ik was ontzettend blij dat we uiteindelijk toch mee konden rijden; was daarom vooral aan het genieten van het rijden en een stuk minder met het resultaat bezig. Misschien is dat ook wel een deel van het succes geweest; dat we een andere focus hadden.” Ondanks dit veranderde inzicht wonnen ze, voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensport, voor de tweede keer op rij de individuele gouden medaille.

Lees hier meer over de ontknoping van het WK in Le Pin au Haras 2022

Axel, Saskia Siebers en John Castelijns in actie op het WK in Le Pin au Haras
Foto: Melanie Guillamot

Topfit

Axel gaat met pensioen, maar Saskia vertelt over de plannen die John en zij nu hebben: “Ik blijf Axel rustig doorrijden thuis. Hij is nog topfit en ik vind het daarom oneerlijk om hem ineens in de wei te zetten. We blijven zonder wedstrijddoelen van hem genieten zolang dat kan. Afgelopen zondag heeft John bijvoorbeeld de leidsels overgenomen en we zetten hem regelmatig in het tweespan naast één van de jonge vossen. Axel is zo stabiel, de jonkies kunnen veel van hem leren.”

‘De vossen’

Het is even wennen voor Saskia en John dat ze na al die jaren even geen wedstrijddoel voor ogen hebben: “Je bent zo gewend om ergens naartoe te trainen”, vertelt Saskia. “Het is vreemd als dat ineens wegvalt. We gaan nu Noxander (Jakarta x Dramatic) en Nulleke (Jakarta x Londonderry), de twee vierjarige vossen, de komende tijd allround opleiden. Ze lopen beiden enkel- en tweespan en onder zadel. John rijdt tweespan, ik ben toch wel een echte enkelspanrijder. Dat wisselt elkaar mooi af in de lagere klassen. Verder is John zich nu aan het omscholen van ‘bosruiter’ naar ‘dressuurruiter’ en qua lengte past hij erg mooi op Nulleke, de grootste van de twee. Daarnaast blijf ik regelmatig op de wedstrijden komen, want afgelopen jaar ben ik geslaagd voor de jurycursus.”

“In de lagere klassen vind ik het enkel- en tweespan rijden een goede combinatie voor de vossen. Als ze op een gegeven moment klaar zijn voor het hogere werk moet je natuurlijk een keuze gaan maken. Wat dat gaat worden zien we dan wel. We gaan eerst genieten van het opleiden en dan komen we er vanzelf achter hoe ze zich ontwikkelen. Axel mag ze de komende tijd in ieder geval het goede voorbeeld geven”, lacht Saskia.

Foto: Melanie Guillamot

Auteursrechten voorbehouden. Overname zonder bronvermelding en toestemming via info@hoefnet.nl niet toegestaan.