23 januari 2021

Paard in the picture: Donnerstolz

De paarden en pony’s waar we mee mennen spelen de hoofdrol in de mensport. In de reeks ‘Paard in the picture’ vertellen we het verhaal van een paard of pony die het verdient om in de schijnwerpers te staan.

Als je het hebt over een paard met een verhaal, dan is Donnerstolz er zo een. Voorbestemd als dressuurpaard, maar uiteindelijk menpaard geworden op het hoogste niveau met de Nederlandse enkelspanrijder Frans Hellegers én winnaar van individueel zilver op het WK paramennen met de Duitse Alexandra Röder.

Alexandra Röder won met Donnerstolz individueel zilver op het WK paramennen in Beesd 2016
Foto: Marie de Ronde-Oudemans

Slager of weitje

Het begon allemaal in de herfst van 2004, Donnerstolz was toen negen jaar oud, zijn naam is een combinatie van zijn vader Donnerschlag, grootvader Donnerhall en grootvader van moederskant Damenstolz.
Frans Hellegers vertelt: “We kregen een telefoontje van een dame uit Krefeld, ze had een paard dat alleen maar steigerde. Ze had alles al geprobeerd en was ten einde raad. Ik had al eerder een ‘probleempaard’ van een kennis van haar overgenomen die het voor de wagen goed deed, zodat ook zij deze laatste optie wilde proberen.
Donnerstolz was inmiddels terugverhuisd naar zijn fokker bij Wuppertal waar we hem gingen bekijken. Als jong paard is hij naar België gestuurd voor zijn opleiding als rijpaard en waarschijnlijk is het daar ergens misgegaan met hem. Zelfs de beste ruiters vielen er af en Donnerstolz kwam steeds weer terug als hij werd verkocht: hij was onverkoopbaar. Uiteindelijk was de slager zijn enige perspectief, of ergens op een weitje oud worden.”

Frans vervolgt: “Op dat moment kwamen wij in beeld, want de huidige eigenaresse kon dat niet over haar hart verkrijgen. We zagen een zeer elegant paard dat mooi kon bewegen, maar hij was enorm kopschuw en had niets met mensen op. Ik durfde het wel aan; had zoiets van ‘hij kan altijd nog naar de slager’. Ik moest een contract ondertekenen dat ik er nooit iemand op zou laten rijden, ze waren heel bang dat er iets zou gebeuren.”

“Jaren later heb ik hem zelf een paar keer onder het zadel gereden en dat ging prima, maar toen waren we natuurlijk al een heel stuk verder!” , lacht Frans.

Dressuur als pijnpunt

Frans nam de tijd om de kleinzoon van Donnerhall te beleren: “Ik heb hem eerst een paar weken gelongeerd en ben langzamerhand begonnen met slepen. Hij kon in het begin geen oogkleppen hebben, dus hebben we hem zonder oogkleppen in tweespan ingespannen naast een merrie en dat ging heel goed. Sindsdien liep hij regelmatig in tweespan tijdens onze mencursussen; het is een heel fijn paard voor onze cursisten.”

Donnerstolz bleek echter veel vlijtiger te zijn in enkelspan dan in tweespan en Frans besloot met hem enkelspanwedstrijden te gaan rijden. “De dressuur was lange tijd zijn pijnpunt. Hij had zoveel negatieve ervaringen opgedaan onder het zadel, dat was er moeilijk uit te krijgen. Hij draaide in het begin gewoon om en begon te steigeren. Ik heb de eerste paar keer aan de jury gevraagd of ik de proef mocht uitrijden zonder er punten voor te krijgen zodat hij kon wennen. Het rijden van hindernissen beviel hem echter veel beter, dat vond hij geweldig! Ik kon hem heel kort wenden en hij was heel snel. Dat was totaal anders dan ik voorheen gewend was!”

Vreemde eend in de bijt

“In die tijd reed ik kleine wedstrijden in Duitsland (Frans is woonachtig in het Duitse Straelen, red.) en had ik genoeg punten om op het hoogste niveau te starten. Ik wilde heel graag een keer op de wedstrijd in Dillenburg rijden, had daar zoveel over gehoord en dat leek me machtig. Maar mijn inschrijving werd niet geaccepteerd, want ik was Nederlander! Dillenburg was een internationale wedstrijd en dus moest de KNHS me inschrijven. Dat lukte op korte termijn niet meer, maar gelukkig kreeg ik een speciale uitnodiging van de organisatie om toch te kunnen starten.
Inmiddels had ik contact met de KNHS en werd in de toenmalige klasse 4 ingedeeld zodat ik in Nederland kon starten. Dat kwam natuurlijk op de andere enkelspanrijders een beetje raar over: een vreemde eend die zo in klasse 4 terecht komt! Op de wedstrijd in Conty 2008 leerde ik een aantal Nederlandse menners kennen en kwam met hen aan de praat. Zo rolde ik langzamerhand ook in het Nederlandse menwereldje.”

Dillenburg 2015
Foto: Team Houterman

Van gezellig in Nederland rijden tot WK-deelname

Ter voorbereiding op het WK enkelspannen 2008 in Jarantów organiseerde Frans bij hem thuis een kleine wedstrijd. Daar leerde hij Jan van den Broek kennen, die de wedstrijd won en vervolgens drie weken later Wereldkampioen werd. Jan was degene die Frans uitnodigde om ‘gezellig in Nederland te komen rijden’ en vanaf die tijd hielp Jan Frans en Donnerstolz met de dressuur.

Begin juni 2010 won Frans de wedstrijd in Diepenheim, wat voor de toenmalige bondscoach Tjeerd Velstra een goede reden was om Frans in het Nederlandse team op te stellen voor het WK in Pratoni del Vivaro. Twee jaar later nam Frans met Donnerstolz op individuele titel deel aan het WK in Companhia das Lezirias.

Training met Jan van den Broek
Foto: Privécollectie

Alexandra

Eind 2014, Donnerstolz was toen 19 jaar oud, besloot Frans in overleg met bondscoach Ad Aarts om de ruin terug te trekken uit de sport. Maar begin 2015 begon het toch weer te kriebelen en Frans knoopte er puur voor de lol een seizoen aan vast, waarin ze wederom mooie resultaten behaalden.
Via zijn dochter Johanna kwam Frans in contact met de Duitse paramenster Alexandra Röder. Zij had op dat moment geen paard en Frans bood haar spontaan Donnerstolz aan. Alexandra geloofde dit in eerste instantie niet en het duurde even voordat ze besefte dat het aanbod echt was. Tijdens een bijscholing voor Duitse mentrainers probeerde Alexandra Donnerstolz vervolgens uit, zodat de deskundigen konden beoordelen of het wat zou worden. De reacties waren positief en daarna trainde Alexandra iedere week bij Frans met Donnerstolz. En met resultaat, want de fanatieke menster won dat jaar (2016) het Duits Kampioenschap en won individueel-en teamzilver op het WK in Beesd.

Alexandra met Donnerstolz tijdens de marathon op het WK in Beesd 2016
Foto: Marie de Ronde-Oudemans

Maar wat voor paard is Donnerstolz nu eigenlijk?

“Donnerstolz was uiteraard in het begin heel moeilijk, maar inmiddels is hij honderd procent betrouwbaar. Hij is heel stabiel en had in de dressuur altijd een constant niveau, daar kon ik echt van op aan. Hij deed nooit gekke dingen. De marathon was zijn favoriete onderdeel en hij bleef gretig. Zo wonnen we zijn laatste marathon in Le Pin au Haras in 2016. Hij is nu een superpaard voor onze lesklanten en kan heel goed onderscheiden waarvoor hij ingespannen wordt. Als ik hem nu voor de fun ‘aankleed’ om een paar marathonhindernissen te rijden, dan weet hij dat precies en loopt hij direct over van adrenaline!”

Donnerstolz tijdens zijn laatste marathon in Le Pin au Haras 2016
Foto: Privécollectie

Meer mennen met Donnerstolz

“Emotioneel gezien heb ik nog nooit zo’n band gehad met een paard. Het klikte gewoon waardoor ik toegang tot hem had. Tot en met de laatste wedstrijd ging hij door het vuur voor me, dat was gewoon geweldig! Mijn band met hem is eigenlijk nauwelijks te beschrijven. Door Donnerstolz ben ik veel meer tijd gaan steken in de mensport en hij heeft me tot het allerhoogste niveau gebracht. Vóór Donnerstolz dacht ik helemaal niet na over topsport, maar hij deed het gewoon. Het was heel speciaal om samen met hem in de sport te groeien.”

Van underdog tot dominant mannetje

Donnerstolz was altijd de underdog, thuis in het tweespan liep hij braaf naast zijn maatje die de baas was. Toen overleed zijn spangenoot plots en onderging Donnerstolz ook een verandering: “Hij nam zijn rol over en werd opeens veel dominanter ten opzichte van de andere paarden, hij nam het heft in handen. Ik moet nu echt opletten met welk paard ik hem in de wei zet of samen inspan want hij kan niet met elk paard overweg.
Hij is ook weer een beetje hengst geworden! Eerder merkten we daar nooit iets van, maar nu is hij een enorme charmeur met voorliefde voor de merries. En ze laten het allemaal nog toe ook!” lacht Frans.

Donnerstolz (rechts in het span) met zijn maatje Duende
Foto: Privécollectie

Over de streep trekken

De inmiddels 26-jarige Donnerstolz fungeert nu regelmatig als ‘leerpaard’ naast nieuwe paarden die opgeleid worden als menpaard. Hij loopt twee tot drie keer per week lichte ritjes met de cursisten en ziet er nog supergoed uit.
“Als onze cursisten eenmaal een keer achter Donnerstolz hebben gezeten, weten ze pas echt wat mennen is. Hij geeft ze het echte mengevoel. Ik rijd hem zelf nog regelmatig en dan is het echt genieten! Hij kan mensen ook echt over de streep trekken om te gaan mennen, zo vloeiend kan hij galopperen en draven.”

Palmares

CAN Exloo 2009: 2^eCAN Diepenheim 2010: 1^eCAN Zelhem 2010: 3e
CAN Horst 2011: 3e
CAI Saumur 2011: 3^eCAI Pau 2012: 1^eNK Deurne 2012: 3^eCAN Deurne 2014: 1^eNK Beesd 2015: 4^eCAI Dillenburg 2015: 3e
CAN Heijenrath 2015: 2e
CAI Le Pin au Haras 2016: 2e

WK enkelspannen Pratoni del Vivaro 2010: 36^ste (8^ste plaats met het Nederlandse team)
WK enkelspannen Companhia das Lezirias 2012: 41^ste (individueel deelnemer)