11 juni 2020

Uit de schaduw: Corin Sweegers

In de mensport zijn veel mensen actief achter de schermen. Mennen is nu eenmaal een tak van paardensport die je niet alleen kunt doen. Ondersteuning van familie, partner of vrienden is onmisbaar voor actieve wedstrijdmenners. De wedstrijden waaraan ze meedoen zijn er dankzij de inzet van enthousiaste organisatoren en vrijwilligers. Hoefnet haalt in de reeks ‘Uit de schaduw’ mensen van de achtergrond naar de voorgrond.

Corin Sweegers (61) doet het wedstrijdsecretariaat van heel wat wedstrijden en is iemand van het type ‘bezige bij’. Haar beide kinderen zijn de deur uit en inmiddels is ze oma van twee kleinkinderen. Samen met haar man Theo had ze jarenlang een Prefab betonfabriek. Ze is zelf betonconstructeur en het bedrijf maakte onder andere prefab trappen, galerijen en wanden. Hun bedrijf, Sweegers beton Tilburg, hebben Corin en Theo een aantal jaren geleden verkocht. Sindsdien doet ze fulltime vrijwilligerswerk en is daar in sommige weken zo’n 80 uur druk mee. Ze is penningmeester van verschillende verenigingen, zit in diverse besturen en doet het wedstrijdsecretariaat van een aantal menwedstrijden. Die bestuursfuncties liggen ook buiten de paardensport, zoals de Historische Opel Club, bewonersvereniging Moerenburg en De Zonnebloem.

Niets met paarden

Al tijdens haar studie zat Corin in een echte mannenwereld. Ze deed HTS bouwkunde en was (en is nog steeds) goed bevriend met Hein Verhofstad. ‘Hein was mijn maatje, we trokken veel samen op,’ vertelt Corin. ‘In 1978 hebben we zelfs nog een studentenrijvereniging opgericht. Maar paardrijden is nooit mijn hobby geworden.’ Hein was ook degene die zorgde dat Corin met de mensport in aanraking kwam. ‘Hein vroeg in ’92 of ’93 of ik wilde helpen met de organisatie van de samengestelde menwedstrijd in Tilburg bij Stal Bienvenue. Ik wist helemaal niets van mennen. Maar Hein zei: ‘Jij kunt wel organiseren.’ Dus zo rolde ik erin. Eerst heb ik meegedraaid op het secretariaat met Marie de Ronde.’

Behalve de ins en outs van het secretariaat volgde Corin later de opleiding tot hindernisrechter en belandde ze in de organisatie van nog meer wedstrijden zoals Heukelom en Oirschot. ‘Ik vind dat organiseren leuk. Maar het hoeft niet eens persé het secretariaat te zijn. De catering regelen doe ik ook graag.’ En zelf rijden? Ze lacht: ‘Eigenlijk heb ik niets met paarden. We hebben thuis al 33 jaar een inmiddels oude Shetlander voor mijn dochter Ingrid.  Ja later is Theo recreatief gaan mennen met twee Fell pony’s en mijn dochter ging rijden op een KWPN-er. Ik heb er best wel eens achter gezeten, maar ik kan helemaal niet rijden. Sterker nog: eigenlijk vind ik dat paarden best wel stinken.’

Sfeer

‘Het is heel gek, maar ik ga nooit naar een wedstrijd kijken,’ zegt Corin. ‘Op het secretariaat zie je ook niks van de sport. Ik vind het gewoon leuk om alles onder controle te hebben en spring ook bij op wedstrijden. Inmiddels ken ik natuurlijk heel veel mensen in de sport. Daarom vind ik de menwedstrijden ook zo leuk, want de sfeer is gewoon heel gezellig, zeker bij de klasse 1,2,3-wedstrijden. Het is altijd net een reünie. Bij het voetbal is dat echt heel anders en dat weet ik uit ervaring.’

Klein team

Corin werkt bij de verenigingen met hele kleine besturen. ‘Ik vind het tof om zo te werken. Op die manier weet je echt alles van het hele evenement. Ik hou daar wel van. En het moet gezellig zijn.’ Haar echtgenoot wordt er ook regelmatig bij betrokken. ‘Theo is mijn linker- en mijn rechterhand,’ zegt ze over zijn rol. ‘We waren in ons bedrijf al een twee-eenheid en dat is nog zo. Hij vindt het ook leuk om mee te helpen. Hij zal niet een week lang met me meegaan naar een wedstrijd en daar verblijven, maar hij is op afroep overal inzetbaar.’

Coronaproof

Nu, in de coronatijd, is het voor Corin maar een saaie boel. ‘We wonen groot, dus ik heb maar eens het een en ander opgeruimd,’ vertelt ze. ‘Begin april is altijd de wedstrijd in Heukelom en in het voorjaar zijn er altijd veel algemene ledenvergaderingen en kascontroles van de verenigingen waarvan ik penningmeester ben. Dat ging allemaal niet door.’ Ondertussen ging Corin met de organisatie van Tilburg aan de slag om een coronaproof opgezette samengestelde menwedstrijd op touw te zetten. ‘We willen maximaal 100 deelnemers en hebben een sterk aangepast programma zonder publieksactiviteiten. Inmiddels hebben we toestemming gekregen om het zo te doen.’

Hoogte- en dieptepunt

Gevraagd naar wat haar het meest is bijgebleven, antwoordt ze: ‘Dat is het ongeluk van Patrick Engelen in Heukelom in 2013. Dat zijn zulke heftige dingen. Hij werd met de traumahelicopter afgevoerd en ik ben altijd heel blij als ik hem nu weer zie. Sindsdien ben ik op die wedstrijd pas gerust als de laatste aanspanning in de marathon is gefinishd.’

Een ander bijzonder moment was een complete verrassing vijf jaar geleden. ‘Ik kreeg een lintje van onze koning. Dat was een echte verrassing. Ik heb niets door gehad en was overdonderd. Heel bijzonder vond ik dat!’

Drijfveer

‘Je doet het allemaal voor de waardering. Het is hartstikke leuk als je wordt bedankt door de menners. Vooral de waardering voor alle vrijwilligers vind ik belangrijk. Kijk, als wij niet zo gek zouden zijn, waren er helemaal geen wedstrijden. Al die vrijwilligers verdienen wel wat meer respect. Sommige dingen die de vrijwilligers doen, zijn helemaal niet leuk, maar ze doen het voor jou als deelnemer. Daar mag best eens wat meer respect en waardering voor zijn.’

Auteursrechten voorbehouden. Overname zonder bronvermelding en toestemming via info@hoefnet.nl niet toegestaan.