5 januari 2021

Uit de schaduw: Edwin Weusthof

In de mensport zijn veel mensen actief achter de schermen. Mennen is nu eenmaal een tak van paardensport die je niet alleen kunt doen. Ondersteuning van familie, partner of vrienden is onmisbaar voor actieve wedstrijdmenners. De wedstrijden waaraan ze meedoen zijn er dankzij de inzet van enthousiaste organisatoren en vrijwilligers. Hoefnet haalt in de reeks ‘Uit de schaduw’ mensen van de achtergrond naar de voorgrond.

Grooms zijn onmisbaar in een menteam. Edwin Weusthof is al vanaf het begin de vaste ‘backstepper’ van vierspanrijder Mark Weusthof. Het team van het ‘Twents vierspan’ is al jarenlang een hecht en op elkaar ingespeeld team. En nee, Edwin is geen familie van Mark. Er zijn in Twente nou eenmaal erg veel mensen met die achternaam. ‘Iedereen kent Edwin en Edwin kent iedereen’, zegt Mark over hem. Tijd dus om deze bescheiden groom eens te vragen wat hem drijft.

Foto: Gerben Olthof

Vrachtwagen

Toen Mark Weusthof in 1996 de leidsels van zijn vader Theo overnam werd Edwin zijn groom. ‘Ik ben er van het begin al bij. Dat is dus al 25 jaar…..Het wordt tijd dat ik stop,’ grapt Edwin. ‘Mark was de kameraad van mijn broertje,’ vertelt hij. Daarnaast kenden ze elkaar van de voetbalclub. Edwin was ooit leider van Mark’s team dus ook daarvan kenden ze elkaar.

De 52-jarige Edwin is in het dagelijks leven bedrijfswagenmonteur. En mede door dat werk kwam hij in aanraking met de vierspansport. Toen Marks vader Theo, problemen had met de vrachtwagen kwam Edwin die verhelpen. Theo deed mee aan het WK in Riesenbeck en in de kroeg besloten Edwin en een paar vrienden om daar te gaan kijken. Edwin maakte daar voor het eerst een vierspanwedstrijd mee en was gelijk verkocht. Van het een kwam het ander. Hij ging vaker mee en werd de chauffeur van Theo. Toen Mark in 1996 de vierspansport in ging, werd Edwin niet alleen de chauffeur, maar ook vaste groom.

Het op elkaar ingespeelde team weet precies wat er moet gebeuren
Foto: Gerben Olthof

Ingespeeld team

Het loopt allemaal soepeltjes in het team van het ‘Twents vierspan’. In de ruim 20 jaar dat het team actief is, weet iedereen wel wat er moet gebeuren en kent iedereen zijn taak. Edwin: ‘We doen alles met elkaar. Paarden verzorgen, alles wat er moet gebeuren. En ik ga natuurlijk mee voor de marathon.’ Hij grinnikt: ‘Ik moet er niet aan denken dat ik in de dressuur achterop zit.’ Verkennen voor de marathon doen ze met elkaar en dan wordt er ook overlegd. ‘Ik geeft mijn mening, maar Mark moet rijden’, zegt Edwin. ‘Onderweg zeg ik niet veel, want ik sta achterop. Als het goed gaat, moet ik gewoon mijn mond houden. Voordat we van start gaan wil het nog wel gebeuren dat ik nog even ga kijken naar een hindernis. Bijvoorbeeld om te zien hoe het loopt bij anderen en dan overleggen we wat we zullen doen.’

Voor veel menners valt het niet mee om mensen te vinden die zo veel over hebben voor de sport. Neem alleen al de vakantiedagen die je er voor op moet nemen. Edwin werkt al meer dan 30 jaar bij dezelfde werkgever en gelukkig levert het vrij nemen geen problemen op. ‘Er is altijd wel een mouw aan te passen en last minute vrij nemen kan vaak ook nog’, zegt hij daarover.

Paardrijdende dochters

Edwin en zijn vrouw Paulien zijn liefhebbers van de paardensport. Hun dochters van 12 en 14 jaar zijn actief in de springsport. De oudste van de twee is inmiddels overgestapt van de pony naar een paard en rijdt ook eventing. ‘Voorheen ging ik door de week ook wel met Mark mee trainen, maar sinds mijn dochters rijden, is dat minder geworden,’ vertelt Edwin. Hij gaat natuurlijk mee als de meiden een wedstrijd hebben. Het levert geen problemen op als hij met Mark meegaat naar een vierspanwedstrijd, want zijn vrouw Paulien is er ook altijd bij als hun dochters wedstrijd hebben. Toen zijn kinderen nog klein waren gingen ze in Nederland met het hele gezin mee naar de wedstrijd, maar nu is Edwin meestal alleen van de partij omdat er voor de paarden wel iemand thuis moet zijn. Of hij zelf heeft gereden? ‘Nou vroeger wel eens wat indoortjes, maar dat stelde niet zo veel voor hoor. Dat was met tweespan. Mijn dochters rijden nu paard, dus ik kom er niet meer aan toe. Trouwens, in de eerste 25 jaar van mijn leven kwamen paarden niet voor. Ik was altijd bezig met voetbal. Daar ben ik 10 jaar geleden pas helemaal mee gestopt.’

Foto: Wilco van Driessen

Hoogtepunten

In al die jaren heeft Edwin veel beleefd met het Twents vierspanteam. ‘De WK’s waren hoogtepunten. Ons eerste WK was in Wolfsburg (in 2000, red.) en dat was voor ons vooral overal van genieten. Het WK in Jerez de la Frontera, twee jaar later, was een unieke belevenis. We waren tweeënhalve week weg, want we waren drie dagen aan het reizen. En ongelooflijk, alles daar in Spanje was dor, maar op het WK-terrein was alles groen.’ Overigens won Mark toen met Ton Monhemius en IJsbrand Chardon het teamgoud. Het jaar 2002 was een geweldig jaar voor het team. ‘We reden voor de eerste keer in Aken en werden gelijk tweede, dat was ook heel bijzonder. Maar ook het WK in Hongarije 2004 was een belevenis. Daar was zo’n geweldig publiek. En het WK in Beesd in 2008 was natuurlijk ook mooi. Als het sportief goed gaat, is de wedstrijd ook goed. Je moet ook geluk hebben. Soms zit je in zo’n flow dat alles lukt. Maar we gaan altijd heel gemotiveerd naar elke wedstrijd toe.’ En wat zijn nog meer bijzondere momenten? ‘De wereldbeker is ook mooi,’ zegt Edwin. ‘Daar ben ik twee keer bij geweest.’ En gaat er wel eens iets mis? Edwin: ‘Ja, natuurlijk. In het heetst van de strijd kan er van alles gebeuren. We reden onze eerste buitenlandse wedstrijd ooit in Zweden. Toen kiepten we gelijk in hindernis 1 al om.’

Jaar overgeslagen

Er zijn dus weinig wedstrijden waar Edwin niet bij was. Maar in 2016 moest hij na de seizoensopener in Horst verstek laten gaan. ‘Ik heb dat jaar een hartoperatie ondergaan en kreeg vier omleidingen’, vertelt hij. Het was het jaar van het WK in Breda en Edwin moest langs de kant toekijken. ‘Ik kan me daar wel goed bij neerleggen, want mijn gezondheid gaat voor. Natuurlijk ben ik in Breda gaan kijken, maar voor de spanning is het echt een stuk beter om mee te gaan op de koets. Nou ken ik veel mensen, dus ik had langs de kant gelukkig veel afleiding. Ik moest natuurlijk vertellen waarom ik niet achterop stond.’

Foto: Krisztina Horváth

Edwin over Mark

Zoals voor veel liefhebbers zijn de wedstrijden voor Edwin een leuk uitje: ‘Je bent met een heel team op stap, we kennen elkaar goed, het is gezellig en je verveelt je geen moment.’ Hij blijft bescheiden: ‘Ik ben het liefst niet voorop, daar zijn andere mensen voor en wij weten dat een rijder alleen niks kan.’ En wat is dan de kwaliteit van Mark? ‘Mark is een heel goede stuurman. Met het materiaal dat hij heeft doe hij het heel goed. En hij is altijd goed in de marathon.’

Mark over Edwin

Mark prijst zichzelf gelukkig met een groom als Edwin. ‘Edwin is er al vanaf het begin bij. We hebben alles samen meegemaakt en we weten wat we aan elkaar hebben. Edwin kan heel goed de wedstrijd overzien. Met een indoor, of bij de vaardigheid en natuurlijk ook in de marathon. Hij vertelt mij wat ik het beste kan doen en dat heeft ie 99 van de 100 keer goed. Met marathonhindernissen kan hij dat ook heel goed. Als ik iets niet weet, of nog ergens over twijfel dan stuur ik hem er op af. Als hij daar dan iets over zegt, vertrouw ik dat. Dat is iets wat groeit.’