2 december 2020

Uit de schaduw: John Castelijns

In de mensport zijn veel mensen actief achter de schermen. Mennen is nu eenmaal een tak van paardensport die je niet alleen kunt doen. Ondersteuning van familie, partner of vrienden is onmisbaar voor actieve wedstrijdmenners. De wedstrijden waaraan ze meedoen zijn er dankzij de inzet van enthousiaste organisatoren en vrijwilligers. Hoefnet haalt in de reeks ‘Uit de schaduw’ mensen van de achtergrond naar de voorgrond.

John (1966) is de partner en vaste groom van Wereldkampioene Saskia Siebers. Waar Saskia is, is John en andersom. Het duo vormt een hecht stel en hun nauwe samenwerking heeft de afgelopen jaren zijn vruchten afgeworpen. Op hun eerste WK in Piber behaalden Saskia en John met Axel individueel brons, twee jaar later won dezelfde formatie zilver en eind oktober werd hun harde werken bekroond met de gouden medaille.

Saskia, John en Axel werden in Pau 2020 gekroond tot Wereldkampioen
Foto: Krisztina Horváth

Gered van de salami

John groeide op in het Brabantse Steensel als zoon van de melkboer en ‘hitten’ zoals John de paarden uit die tijd omschrijft, speelden van kleins af aan een rol in zijn leven. Zowel zijn vader als grootvader brachten hun waren rond met paard en wagen. Als kleuter kreeg John zijn eerste pony, die hij letterlijk redde van de salami: ‘Een kameraad van mijn vader was veehandelaar en onderweg naar Italië maakte hij een tussenstop bij ons thuis. De klep ging open en toen ik de roodbonte pony zag, was ik verkocht. Ik moest hem hebben!’ De pony kreeg de naam Nulleke en diende vooral als speelkameraad voor de jonge John. Een paar jaar later volgde er een andere pony waarmee John rijlessen volgde bij de Odradaruiters in Eersel: ‘In die tijd moesten de nozems op hun bromfiets een cap gaan dragen en op de ponyclub vonden ze dat wij dat ook moesten doen. Wij zaten toen ook in de ‘ontkennende fase’ en hadden de cap mooi aan het zadel hangen als we van en naar de club gingen!’

Japan

Toen hij wat ouder was, reed John veel oriëntatieritten en ging regelmatig kijken bij de wilde menwedstrijden in Eersel. In MenSport magazine viel zijn oog op een vacature als koetsier bij het amusementspark Huis ten Bosch in Japan en besloot ondanks zijn heimwee toch te solliciteren. Tot zijn verbazing werd hij aangenomen en na lang twijfelen besloot hij de sprong te wagen: ‘Mijn vrienden zeiden dat ik binnen veertien dagen terug zou zijn, maar ik ben gebleven. Uiteindelijk heb ik er vier jaar als koetsier/stalmeester gewerkt. Het was prachtig om van mijn hobby mijn werk te maken en heb er een bijzondere tijd beleefd. Het was een soort voorloper van Big Brother, mooi om te zien wat er in een groep gebeurt als je 24 Nederlanders bij elkaar zet in het buitenland.’

John (midden) werkte vier jaar als koetsier/stalmeester in Japan
Foto: Privécollectie

Verheerlijking

Bij terugkomst ging John aan het werk bij Movico, een bedrijf dat de faciliteiten en logistiek verzorgt voor grootschalige evenementen zoals de Tour de France. Hiervoor was John ruim acht maanden per jaar onderweg en was er nauwelijks ruimte om iets met paarden te doen. Na een aantal jaren besloot John een andere functie binnen Movico te aanvaarden zodat hij meer thuis kon zijn en dus meer tijd had voor de paardensport: ‘Ik had met name in de periode vlak na Japan last van een cultuurshock. Ik had wel terug willen kruípen naar Japan, zo erg miste ik het. In vergelijking met Japan zijn de mensen hier zo onbeleefd en ik moest daar weer heel erg aan wennen. Toen ik de kans kreeg om een aantal Friese paarden te begeleiden die naar het Friesian Horse Land in Japan vlogen, greep ik deze met beide handen aan. Daar aangekomen realiseerde ik me, dat ik de periode in Japan te veel verheerlijkt had en was ik uiteindelijk blij dat ik weer terug in Nederland was.’

De komst van Guus

John kreeg bij Movico meer regelmaat in zijn werk en kocht zijn eerste tweespan jonge paarden, die hij zelf beleerde: ‘Mijn neef Frank Houtappels vond de paarden ook leuk en zo zijn we begonnen om samen oriëntatieritten en later wedstrijden te rijden. Frank heeft me geholpen zodat ik mijn paarden op Blakheide kon stallen voor training. In die tijd werd Blakheide gerund door Gerard en Saskia Leijten en Berry en Claudia van den Bosch. Gedurende twee jaar heb ik daar ontzettend veel geleerd van Gerard en hadden Frank, onze amazone Eva en ik, een mooie tijd daar.’
Op Blakheide ontmoette John Saskia en na haar scheiding van Gerard besloten John en Saskia samen verder te gaan. De toen nog jonge Axel kwam met Saskia mee en John kon Saskia motiveren om met hem enkelspan te starten. Zo groeide de combinatie Saskia en Axel langzaam naar elkaar toe met steun van John. In die tijd startte John zelf met zijn tweespan, maar uiteindelijk koos het stel er voor om zich op de enkelspancarrière van Saskia te richten aangezien het wedstrijdrijden met twee aanspanningen lastig vol te houden was. ‘We hebben Axel echt de tijd gegeven om te groeien, Saskia heeft in haar eigen tempo alle klassen doorlopen. Ik heb een aantal jaren tweespan gereden en ben in 2012 tweede op het NK klasse 2 geworden.
Nadat we naar Maarheeze zijn verhuisd en de verbouwing was afgerond, hebben we Guus (oorspronkelijke naam Garant, red.) gekocht zodat ik daar tweespan mee kon rijden en we hem konden opleiden tot mogelijke opvolger van Axel. Maar het bleek uiteindelijk niet zo simpel te zijn om een echt goede spangenoot voor Guus te vinden, dus toen hebben we besloten om ons op de enkelspansport te richten.’ John werd in 2019 met Guus kampioen in de klasse L.

John in actie met Guus en Saskia als groom
Foto: Photowerken

Ontwikkeling nieuwe dressuurkoets

John’s werkzaamheden binnen het team liggen met nadruk op het faciliteren van Saskia zodat zij optimaal kan trainen: ‘Ik doe dit ontzettend graag. Van het onderhoud van het trainingsveld tot het groomen op de wedstrijden, het geeft mij enorm veel voldoening.’ John is technisch aangelegd en dit resulteerde in de ontwikkeling van een nieuwe dressuurkoets, samen met Peter de Laat: ‘Ik ben nogal lang en we merkten in de vaardigheid dat het zwaartepunt te hoog lag bij de dressuurkoets. Samen met Peter hebben we een nieuw dressuurrijtuig ontwikkeld die veel stabieler is. Dit nieuwe model wordt nu ook door een groot aantal andere menners gebruikt.’

Uitzondering op de WK’s

Tijdens de wedstrijden is John de vaste groom van Saskia in alle onderdelen: ‘We zijn een super op elkaar ingespeeld team. Normaal gesproken was onze goede vriendin en derde teamlid Marja (Angenent, red.) ook met ons meegegaan naar Pau. Zij hoort echt bij ons team. Je hoeft haar niets te zeggen en ze zorgt voor een ontspannen sfeer met alle plagerijen en grapjes over en weer. Ze kon helaas niet mee, maar we hebben haar echt gemist!’
Op de WK’s wordt er in de dressuur bewust een kleine uitzondering gemaakt: ‘Evy rijdt thuis altijd op Guus en op het WK in Kronenberg zat zij achterop in de dressuur. Op het WK in Pau is Saskia’s instructrice speciaal overgekomen om in de dressuur te groomen. We hebben dit bewust gedaan voor het plaatje. We weten dat het om Axel en Saskia gaat, maar met een dame achterop is het plaatje net iets chiquer dan met zo’n lange man als ik.’ , lacht John.

Omkleden achter het bushokje

Terugdenkend aan weleer, is het WK in Piber 2016 zijn indrukwekkendste en mooiste ervaring: ‘Voor mij is Oostenrijk sowieso mijn tweede Heimat, ik houd gewoon van dit land en de prachtige omgeving. Ik heb in Piber ervaren dat een WK echt heel anders is dan een gewone internationale wedstrijd. Hilarisch was het moment waarop Marja op het laatste moment achterop moest in de vaardigheid: ‘s morgens hadden ze me wel 25 keer gevraagd: ‘waarom ga jij niet mee verkennen?’, maar ik had daar geen goed gevoel bij. Uiteindelijk na veel aandringen heb ik het toch gedaan, maar halverwege ben ik afgehaakt. Even voordat we de ring in moesten, kwam Boyd Exell naar ons toe die me vertelde dat er foto’s van mij waren gemaakt tijdens het verkennen en dat als ik achterop zou zitten in de vaardigheid, dit uitsluiting tot gevolg kon hebben. Bondscoach Ad Aarts kwam ons net halen om naar de laatste losrijring te gaan, dus hebben we snel overlegd wat te doen. Marja en ik hebben toen ‘als de donder’ van kleren gewisseld achter een bushokje! Kun je nagaan: Marja met mijn kleren aan en ik in Marja’s korte broek op de fiets terug naar het terrein! En Saskia die gewoon haar hoofd koel hield en haar kunstje deed in de vaardigheid onder deze omstandigheden, dat was echt fantastisch. Ze reed zó sterk, dat ze uiteindelijk van de zesde naar de derde plaats steeg. Dat het zo heeft mogen eindigen was gewoon geweldig!’

Marja moest in Piber op het laatste moment in John's kleren achterop in de vaardigheid
Foto: Krisztina Horváth

Toekomst

‘Het WK in Pau was een schitterend, volwaardig WK waar we volop van hebben genoten. Dat we in dit coronajaar überhaupt een WK hebben kunnen rijden is al heel bijzonder. Als wij en Axel gezond blijven, gaan we uiteraard voor deelname aan het WK Haras du Pin in 2022, maar we blijven wel reëel. Het moet allemaal wel lukken. Tot die tijd blijven we rustig op zoek naar een partner voor Guus in het tweespan. Als hij op ons pad komt is dat mooi, maar we hebben er geen haast bij. Axel en Guus worden door ons regelmatig in enkel- en tweespan en onder het zadel gereden, dus we genieten volop van onze paarden.’ , besluit John.