24 december 2022

Uit de schaduw: Rian en Annemiek Klessens

In de mensport zijn veel mensen actief achter de schermen. Mennen is nu eenmaal een tak van paardensport die je niet alleen kunt doen. Ondersteuning van familie, partner of vrienden is onmisbaar voor actieve wedstrijdmenners. De wedstrijden waaraan ze meedoen zijn er dankzij de inzet van enthousiaste organisatoren en vrijwilligers. Hoefnet haalt in de reeks ‘Uit de schaduw’ mensen van de achtergrond naar de voorgrond.

Voor dit bericht gingen we in gesprek met Rian en Annemiek, ook bekend als ‘de dames Klessens’ of ‘de dames Houterman’, zoals ze tegenwoordig vaker genoemd worden. Daar kan de tweeling, die opgroeide in het Brabantse Uden, smakelijk om lachen. “Ik snap het wel, al die namen. Onze gezinnen zijn heel close en we zijn allemaal op onze eigen manier actief binnen de mensport. Ik snap dat als je ons niet goed kent, het moeilijk is wie bij wie hoort, laat staan welke achternamen erbij horen”, steekt Rian Peters van wal.

Annemiek Houterman (links) en Rian Peters (rechts)
Foto: Privécollectie

Paardenfamilies

Rian en Annemiek zijn hun leven lang al actief binnen de mensport. Dat begon als menner (Rian) en groom (Annemiek) met een enkelspan paard. Later stapten ze over naar een tweespan, gevolgd door een vierspan. Rian en Annemiek leerden hun partners (Jeroen Houterman en Willy Peters) kennen, die zich mede door het enthousiasme van de dames besmet raakten met het paardenvirus. Jeroen liet zich zelfs omscholen tot parcoursbouwer.

De zussen kregen beide twee kinderen, die allemaal op hun eigen manier óók actief zijn binnen de mensport. Toen de kinderen fanatieker gingen rijden legden de zussen hun sportieve carrière naast zich neer. Ze zijn nog altijd veel aanwezig op wedstrijden als groom, moeder, chef-kok en als vrijwilligers op secretariaten, in de hindernissen en bij de catering.

Rian is getrouwd met Willy Peters. Zoon Daan runt het tijdswaarneming bedrijf Time Scoring en dochter Maud is actief binnen de mensport met partner Cas Hendriks en hun tweespan pony’s. Rian en Willy runnen een groentespeciaalzaak.

Annemiek is getrouwd met Jeroen Houterman en heeft twee dochters: Eline en Anouk. Het stel runt een lidcactuskwekerij. Eline is fanatiek in de enkelspansport (lees: vijfde op het WK in Le Pin au Haras 2022) en ook Anouk heeft enkelspan gereden. Sinds Eline Flow (het paard waar ze het WK in 2022 mee reed) van Anouk heeft overgenomen, voetbalt ze fanatiek. Toch maakt Anouk altijd tijd om te groomen. Zij is er bijna altijd bij als haar zus een wedstrijd rijdt.

Rinie gaat vaak op wedstrijd met de familie Peters en Houterman. Willy zorgt dan voor de achtergebleven paarden en houdt de groentekwekerij thuis draaiend
Foto: Privécollectie

Van hond naar paard

Rian en Annemiek zijn in 1966 geboren in Uden. Vader had een goede politiehond en was daar uitermate druk mee. Toen de tweeling ongeveer één jaar oud was vond hij het tijd om meer energie in zijn jonge gezin te steken. Hij nam afscheid van de hond en kocht een paard, wat zijn vrouw in eerst instantie een slecht idee vond. Ze wilde niet dat dat net zoveel tijd zou gaan kosten als de hond. Hij overtuigde haar door er een wagen bij kopen, zodat ze er met gezin op uit konden.

Tanerco

In 1977 werd Tanerco geboren bij familie van Rian en Annemiek: een voor die tijd luxe gebouwd paard van een volbloed hengst en een Gelderse merrie. “Wij hebben hem geboren zien worden, niet wetend dat hij kort daarna bij ons zou komen en aan de basis zou staan van onze mensport-avonturen”, vertellen Rian en Annemiek. “Zijn eigenaren waren hem snel beu; hij weigerde bijvoorbeeld om met de merrie de stal in te gaan en probeerde vaak uit te breken. Hij was ondeugend.”

Toen Annemiek groot genoeg was reed ze Tanerco onder het zadel en later bracht Rian hem uit in de samengestelde mensport. “Toen het paard dat ik reed een veulen kreeg, mocht ik Tanerco in de mensport uitbrengen”, vertelt Rian. De zussen raakten steeds fanatieker.

Halverwege de jaren 80 stapte Rian over naar de tweespannen en ook in het latere vierspan had Tanerco zijn taak. Annemiek stond achterop en ging overal mee naartoe. “We hebben dat avontuur echt samen beleefd”, vertellen ze. “En pap stond altijd voor ons klaar.” Ondertussen werden de kinderen geboren. Daan is de oudste, gevolgd door Eline en Maud (die dertien dagen van elkaar verschillen) en Anouk. De kinderen gingen mee naar de wedstrijden en opa en oma waren er altijd om een extra oogje in het zeil te houden. “De kinderen zijn daardoor al vroeg besmet geraakt met het paardenvirus, haha!”

Rian met haar vierspan met Annemiek en Eline achterop
Foto: Privécollectie

Goede koffie leren zetten

Toen de kinderen ouder werden, namen ze steeds vaker de paarden van het vierspan over. De prioriteit veranderde en de weekenden waren te druk als Eline en Rian allebei op wedstrijd gingen. “Bovendien werden twee van de paarden in het vierspan te oud voor de sport. We besloten toen dat het de beurt was aan de nieuwe generatie”, vertelt Rian. “Daarna heb ik nog even tweespan gereden met Daan, maar toen hij het te druk kreeg met zijn tijdwaarnemingsbedrijf Time Scoring, ging dat niet meer. Vanaf dat moment reden Annemiek en ik gewoon recreatief, met het tweespan dat inmiddels ook een dagje ouder werd.” Dat hielden ze vol tot begin dit jaar, toen één van de twee paarden overleed.

Maar stilzitten, dat staat niet in hun woordenboek. “Toen de kinderen steeds zelfstandiger werden hebben we wel eens tegen elkaar gezegd: ‘Nu moeten we nog leren om goede koffie te zetten, anders zijn we dadelijk helemaal niet meer nodig!’ We zijn nog altijd veel op wedstrijden te vinden als ondersteuning van Eline, Daan of Maud en Cas. Daarnaast helpen we wedstrijdorganisaties graag vooruit. We zijn dan onder andere te vinden op het secretariaat, bij de catering of in de hindernissen. Al is het soms ook opletten dat we niet te veel doen hoor! Het is ook fijn om af en toe gewoon niets te doen of om gewoon als bezoeker bij een wedstrijd te zijn.”

v.l.n.r. Maud, Eline, Anouk en Daan. Zij zijn met de paardensport opgegroeid
Foto: Privécollectie

Iedereen helpt elkaar

Rian blikt vooruit: “Als ik over de toekomst nadenk, dan hoop ik dat we dit met zijn alle nog heel veel jaren voort mogen zetten. Dat we gewoon plezier hebben met de paarden en dit met elkaar kunnen blijven delen. De kinderen zijn eerder broer en zus van elkaar dan neven en nichten. Zij helpen elkaar vooruit als dat nodig is. Heeft Eline bijvoorbeeld een vrachtwagenchauffeur nodig, dan springt neef Daan bij. Heeft Daan handen tekort bij Time Scoring, dan schiet Eline te hulp.”

“Ik hoop dat we dit nog heel lang met elkaar mogen blijven delen”, vertelt Annemiek. “Daar ben ik het helemaal mee eens”, aldus Rian. “En mocht er de komende jaren een paard van Eline met pensioen gaan, dan lijkt het me ook heel leuk om weer met zijn tweeën bosritjes te gaan maken!”

De gezinnen staan altijd voor elkaar klaar
Foto: Privécollectie

“Paarden houden gezin bij elkaar”

“’Ons mam’ vond er eigenlijk niks aan, aan de paardensport. Maar ze zei altijd: ‘Die paarden zijn rare beesten, maar het heeft ons gezin echt geweldig bij elkaar gehouden’. En daar had ze helemaal gelijk in”, vertelt Annemiek. “Eigenlijk houden de paarden ons gezin van vroeger tot op de dag van vandaag bij elkaar. Onze beide gezinnen delen dezelfde passie en zelfs onze partners zijn besmet geraakt.” De paarden staan sinds twintig jaar bij Annemiek en Jeroen, maar als er hulp nodig is dan rijden Rian en Willy zonder moeite drie kwartier naar Horst en weer terug. Om de paarden te voeren bijvoorbeeld. “Voor mij is het luxe, dat als ik naar buiten kijk tijdens het koken, ik Eline zie trainen in de baan”, aldus Annemiek. “En ik ben niet anders gewend”, vertelt Rian. Vroeger woonden we midden in het centrum en fietsten we elke dag acht kilometer om naar stal te gaan!”

Auteursrechten voorbehouden. Overname zonder bronvermelding en toestemming via info@hoefnet.nl niet toegestaan.